Kolera Verse: Benimle kal! Hevesim kursağımda takılı kaldı Gözlerim telaş timsali her ölende ağladı Pervasız tenin gözümü aldı komada martı Lodos mağduru melteminde ayıldı ve Yalnız uyandı. Suskunluğum minnetimdi Yokluğun varlığı kanattı kendimi limana Bağladım uçarı aklım halattı kararlarım ve kesin seçimin bütünü eşittir hayattı bacaklarım kırıldı adın koluma kanattı (Kanat)
Burun buruna geldim seni bulmak için Her belayla düşündüm 3 yıl arayla küs mü mecnun Leyla'ya? bacaklarımı sarkıtırım dalga çarpar ayağıma beyaz saçların akasya çalmış kokunu lavanta Vadeli yıllar karanlıktan korkmayı sana yasaklatır 20 sene de uzayan saçı küçük bir bit makaslatır 2 çocuğum olsa aklım salıncakta sallanır büyümek istemiyorum annem babam yaşlanır Saçının teli kopmasın, korkarım Allah muhafaza şerefine izin verdim bugün kalbimdeki her muhafıza ziyarette evliya dedim fark etmelerini sağla buz gibi karaya vurmuşum, bulmuş sahil muhafaza Tanrım yıllar günaha soktu, gel de içimi filtre et yıkılır bendim ilk tayfunda yağmurun işi çiselemek sineğin yalısı her papatya yüzünden çirkin çiçek çıkışmıyor param melek, yürüyerek geliyorum sabret
Nakarat: Bak, yine başa döndü bu dünya Yine sona sardı aynı kaset, bıktım!... Bu monotonluk maratonu. Onu tanı!... İçinde düşünce koştur!!!
SaGoPa Verse: Derin bir denizin dibine çökmüş, bir hazine aşk denen Gafilen bir av olur aniden. Bir kalp,ve diğeri hükmeden. Benden uzakta olsun derdim körpecik çocukken. Gücümü toplamam gerekti aldanışımı yaşarken Kıvranışımı seyreden melekler gibidir sükunet Tam kendimi toplamışken önüme çıkar hayalet Ve korku içime hucmederken korkup kaçar cesaret Felaket sarsılışımı izler, cesede çevirir esaret Yardım et, bir iğne vur!... Ve sönsün acımın yangını Güneş su olsa, yağmur kurusa ayıltamaz bu baygını. Çok zorladım şansımı ve yatıştırdım hırsımı. Yaşama kafa tutarken kafamı kırdı cadının tılsımı Hileden uzak bu adama sille vurma yazıktır. İlle çile mi çekmem lazım? Nurum yüzüme dargındır Bil ve gerisi Mühim değil sevgim sana özel ve Saftır Bugüne dek işlediğim günaha. İstirhamım tekbir aftır. Dökmek ister içini içim, anlatmalı mı. Biçim Biçim?... Her neşe, bir içim ve içlenişime direnişim. Ben, yürüdükçe kalır izim, bitmek bilmez pembe dizim. Yüzüm her resimde karanlık, karamsar bir çizim
Bak, yine başa döndü bu dünya Yine sona sardı aynı kaset, bıktım!... Bu monotonluk maratonu. Onu tanı!... İçinde düşünce koştur!!!
<< 
Konu: Sagopa Kajmer & Kolera -Monotonluk Maratonu 
Ptsi Eyl. 29, 2008 8:25 pm
